แก่ ใจดี กินเก่ง กทม.

วันนี้นึกสนุกจับหลุนถ่ายรูปกับแว่นก๊อกเกิ้ลอันโต ^^  ภายใต้คอนเซ็ปต์ 'แก่ ใจดี สปอร์ต กทม.' วลีฮิตข้ามคืนที่เล่นกันสนุกสนานในเฟสบุ๊ค ....เป็นดราม่าเล็กๆที่เริ่มต้นมาจากคุณลุงแก่ๆคนหนึ่งที่พยายามจะเข้าไปช่วยเหลือพริตตี้สาวๆโดยการนำเสนอความช่วยเหลือเป็นตัวเงินค่าผ่อนรถ ผ่อนคอนโด ซึ่งลุงแกไม่บอกว่าน้องเค้าต้องทำอะไรแลกเปลี่ยนให้แกรึเปล่าแต่ก็พอจะดูออกเป็นนัยๆ  ลุงแกส่งเมสเสจไปถามไถ่น้องพริตตี้ว่า

ลุง......... มีไรให้่ช่วยก้อบอกได้ 

พริตตี้.... แล้วไง 

ลุง......... ส่วนใหญ่เป็นค่าคอนโด ผ่อนรถ 

ลุง......... เงียบ สงสัยไม่ช๊อต 

น้องพริตตี้เค้าไม่เล่นด้วยและเห็นเป็นการดูถูกเลยแค้ปเจ้อรูปบทสนทนามาประจานลุงใจดี(หน้าหม้อ)คนนี้  เลยก่อให้เกิดกระแสแบบนี้ในหลายเวอร์ชั่น ที่คนนำรูป หรือนำข้อความนี้มาเปลี่ยนแปลงเป็นแนวของตัวเองส่วนใหญ่ออกแนวขำขันเฮฮา ซึ่งฉันคิดว่ามันเป็นการแสดงออกต่อเรื่องดราม่าเล็กๆนี้ในวิธีที่สร้างสรรค์มากๆ และดังถึงขั้นออกรายการเรื่องเล่าเช้านี้(ตามรอยเรื่องนี้ถึงครูอังคณาแน่ๆ)  

เพื่อนๆส่งเมสเสจเรื่องนี้มาให้คืนวันก่อนเห็นว่าฮาดี เลยหาข้อมูลที่มาที่ไปแล้วเอามาทำมั่งสนุกๆ  ที่จับหลุนใส่แว่นก๊อกเกิ้ลเพราะในภาพโปรไฟล์ลุงเค้าใส่แว่นด้วย แล้วก็เปลี่ยนแปลงบทพูดนิดหน่อยให้เข้ากับหลุนได้ออกมาแบบนี้ 

อ่านแล้วฮา กันอยู่สองคนผัวเมียนั่งทำไปหัวเราะท้องแข๊งไป พอไปแปะที่เฟสบุ๊คตัวเอง tag เพื่อนๆได้รับการตอบรับผิดคาด คือน้อยผิดคาด สงสัยไม่ฮากัน ไม่ไรๆ ฮากันสองคนก็ล่ายวะ ^^'

  

มาดูรูปเวอร์ชั่นที่ไม่มีคำพูดบ้าง สวยกลมน่ารักเชียวหลุนๆ จับนั่งบนสตูลเก็บของริมหน้าต่าง เท้ากลมน่างับมว๊ากกก 

 

 

 ถ่ายๆไปสักพักแว่นร่วงจากหัวและพบสายตาแบบเน้  คือว่าหลายช้อตแล้วขนมไม่ได้เลยมีการประท้วงด้วยสายตากันเล็กน้อย พอยื่นขนมให้ก็ได้รับการให้อภัยและความร่วมมือในการถ่ายรูปอย่างดีเชียว (เห็นแก่กินสุดริดนะแกร 5555)

 

มุมนี้เต็มยศ  ^^