เมื่อวันที่รู้...
เขาบอกว่าที่ผ่านมา ฉันรู้ว่าเธอเป็นทุกข์ และกำลังไม่มีความสุข... เวลาเธอไม่มีความสุขคนรอบข้างก็สัมผัสได้......
.....
...
..แปลกดี! ที่เขาไม่เคยถาม ทำไมรู้ว่าเพื่อนทุกข์แต่ไม่คิดจะถามไถ่ช่วยเหลือ อย่างน้อยก็ช่วยรับฟัง? ฉัีนได้แต่รำพึงคำถามนี้ในใจ
....A friend is someone who helps you up when you're down, and if they can't, they'll lay down beside you and listen.
...เพื่อนในความคิดของฉันเป็นแบบนี้นะ...
...
....แต่ไม่เป็นไรนิยามเราอาจไม่เหมือนกัน ...หรือว่าเหมือนกันนั่นแหละแต่กับเขา ฉันไม่ใช่ 'เพื่อน' ก็เป็นได้...
...ณ จุดนี้ฉันเลยไม่รู้ว่าจะถามไปทำไม หรือจะคิดให้ทุกข์ต่อไปอีกอย่างไร ...
.....เพราะตรองดูแล้ว ที่ผ่านมามิตรภาพที่ฉันมีให้เขามันก็เป็นเรื่องดีๆทั้งนั้น ...มันไม่ได้เสีย ฉันทำแล้วก็สบายใจ อย่างน้อยมันก็เป็นช่วงเวลาที่มีคุณค่า ฉันได้ทำในสิ่งที่มีคุณค่า หากเขาจะไม่รับรู้ หรือไม่คิดกับฉันอย่างนั้นมัีนก็เป็นเรื่องในฝั่งของเขา ฝั่งของฉันๆ ว่าฉันทำดีแล้ว
... ฉันไม่เสียดายหรอก...นั่นคือเรื่องที่ผ่านมานะ
......
..ส่วนเรื่องในอนาคต ต่อจากวันนี้ไป ฉันก็คงปรับจูนบางอย่าง ให้เหมาะสม เสมอกันทั้งสองฝั่ง ...มิตรภาพยังคงมีอยู่แต่เป็นในระดับที่ีเสมอกัน เพื่อไม่ก่อทุกข์ให้กับใจตัวเอง
....
..
Things change, and friends leave, and life must go on.
ความคิดเห็น
...ความสุขของเราก็ไม่ควรเอาไปฝากไว้กับใครหรือให้ใครมาเป็นคีย์เวิร์ดในการจัดการกับชีวิตของตัวเองหรอก อันนี้รู้อยู่แล้วแต่บางทีมันทำไม่ได้ เพราะความเคยชินบ้าง หลงลืมศักยภาพของตัวเองบ้าง อยู่กับเพื่อนแล้วมันสนุก พอมีความทุกข์เพื่อนไม่สนใจก็ร่ำร้องอยากจะให้เค้าเหลียวแล เวลาล้มไม่อยากจะลุกขึ้นมายืนเองอยากให้เค้ายื่นมือมาดึงขึ้น ทั้งๆที่ลุกเองก็ได้ งอแงเป็นเด็กๆ ฯลฯ...
บันทึกไว้เพราะอยากเห็นเบื้องลึกในใจตัวเอง ตีแผ่มันออกมา จะได้รู้และจะได้ไม่หวนกลับไปทำผิดซ้ำๆอีก... เอ๋อ่านบางทีอาจนึกขำ หรือตะลึงว่าแท้ที่จริงพี่เป็นคนแบบนี้เหรอ คิดแบบนี้อ่ะนะตื้นเขินจัง อะไรแบบนี้ก็ได้นะ ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรพี่ไม่อายที่จะโชว์ตัวตนที่แท้จริงกับเอ๋ ...ไม่อ่านไม่เม้นท์ได้หมดไม่เป็นไรเลย ไม่คิดมากด้วย บล๊อคตรงนี้เขียนไว้ไม่ได้บอกใครเพราะไม่ได้ต้องการโชว์หรืออยากให้ใครมาอ่าน ไม่ได้อยากได้ไลค์อยากได้เม้นท์แค่อยากบันทึกจ้ะ หลังๆพี่ออกจะชินแล้วกับการโพสท์อะไรไปแล้วไม่มีใครมาไลค์มาเม้นท์ ดูเฟสบุ๊คพี่สิ โพสท์ไรไปมีไลค์หยอมแหยม บางอันไม่มีเลยแม้แต่ไลค์เดียว ประสาอะไรกับบล๊อคที่ไม่ได้บอกใครว่ามานั่งเขียน ชิลล์มาก ^^
ป.ล. พี่รู้อยู่แล้วว่ามีอะไรให้บอกเอ๋ได้ จำได้ดีเอ๋เคยบอกครั้งนึงเมื่อนานมาแล้ว และเข้าใจดีว่าเอ๋ก็มีปัญหาของเอ๋เองด้วยจ้ะ. ^^
ช่วงไหนทุกข์ ไหนสุข บางทีเอ๋ยังไม่รู้ตัวเลยค่ะ.
เอ๋เขียนบล็อกก็ไม่คาดหวังให้ใครมาเม้นต์เหมือนกัน เพราะเอ๋ก็ไม่ค่อยเม้นต์ใคร (คือมองย้อนดูตัวเอง บางทีเราอ่าน เราชอบหรือไม่ชอบ ก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกหรือความคิดเห็นอะไร นอกจากจะอยากสื่อสารไปบ้างค่ะ555ขี้เกียจนั่นเอง จริงๆแล้ว)