Daily Me : 29 Jul 2014
พยายามนั่งปลุกปล้ำชุด SD มาสองสามวันแล้ว ท้ายที่สุดต้องยอมยกธงขาว...ทำยังไงก็ออกมาไม่ถูกใจเสียที....
ด้วยความต้อแต้ หมดกำลังใจ เมื่อวานเลยใช้เวลาอีกหนึ่งวันไปกับการนั่งดูอะไรขำๆในเน็ตไปเรื่อยเปื่อย.....
พอตกเย็นก็สำนึกได้ว่า แทนที่จะเสียเวลาที่ทำงานไม่สำเร็จไปแค่ 2 วัน แต่กลับเสียเพิ่มอีกวันรวมเป็น 3 เพียงเพราะไม่สามารถรักษาความปกติในจิตใจไว้ได้.....เฮือกกก!
เช้าวันนี้เลยเรียกสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง ละทิ้งความเฟลหรือความพยายามอยากที่จะทำชุด SD ให้สำเร็จไปก่อน ...ดันทุรังไปก็เท่านั้น หากยังคิดไม่ออกก็สมควรไปทำอย่างอื่นก่อน...
การเป็นคนทำงานที่บ้านบางทีก็ทำให้เราซ้ำซากจำเจ ด้วยว่าไม่ค่อยได้ออกไปพบเห็นอะไรใหม่ๆ ที่จะมาสร้างสรรค์ไอเดียในการทำงานได้...ฉันเลยต้องคิดค้นวิธีกระตุ้นไอเดียในแบบของตัวเองเพื่อความอยู่รอด แฮ่!...
ในเมื่อเราพาตัวเองออกไปเจอสิ่งแวดล้อมใหม่ๆไม่ได้ถ้างั้นก็สร้างสิ่งแวดล้อมใหม่ๆในบ้านเสียเลยเส่ะ!
จากประสบการณ์ หากคิดจนหัวแตกแล้วก็คิดไม่ออก ฉันจะสร้างสภาพแวดล้อมของตัวเองให้เอื้อต่อการเริ่มต้นใหม่อยู่เสมอ....เช่นเก็บกวาดโต๊ะใหม่ งานเก่าที่ทำค้างไว้ สุมๆกองๆอยู่บนโต๊ะก็เคลียร์ให้เรียบ กองอยู่ตรงนี้มาสามวันแล้วคิดยังไงก็ไม่ออก งั้นก็เก็บใส่กล่องไว้ก่อน เคลียร์โต๊ะทำงานให้สะอาดเรี่ยม เหมือนเคลียร์ความคิดเก่าๆเดิมๆในหัวออกไปซะ แล้วเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ ...บางทีก็เลยเถิดไปถึงขั้นเก็บกวาดเช็ดถูบ้าน จับหมาอาบน้ำ ออกไปถอนหญ้าในสวนฯลฯ ....คือมันอาจดูว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกันสักหน่อย แตร่ๆๆๆๆ การได้ออกกำลังอย่างน้อยก็ช่วยให้เรารู้สึกกระปรี้กระเปร่า เลือดไหลเวียน สมองปลอดโปร่ง มีกำลังวังชาในการทำงานขึ้นมาได้นะแจ๊ะ .....
อีกอันที่มักได้ผลคือปฏิบัติการรื้อผ้าในตู้ผ้าออกมาพับใหม่ ถ้าใครมาเห็นคงคิดว่าอีนี่บ้า โรคจิตย้ำคิดย้ำทำผ้ามันก็อยู่ในตู้ดีๆไปรื้อม้นทำไม ฮ่าๆๆ แต่ขอบอกว่ามันเวิร์คเจรงๆ รื้อผ้ามาพับ เปลี่ยนที่วางใหม่ เอาอันนู้นมาวางตรงนี้ ผืนนี้มาวางตรงนั้น เปลี่ยนที่อยู่ให้มัน การจัดตู้ผ้าใหม่ทำให้เราได้มุมมองใหม่ๆด้วย บางทีผ้าผืนเก่าที่เราเห็นจากมุมด้านหน้าเล็กๆด้านเดียว เมื่อรื้ออกมาเห็นทั้งผืนก็ได้มุมมองใหม่ทำให้คิดอะไรออก หรือไม่ก็เจอผ้าที่เราลืมไปแล้วว่าเคยมี หรือสามารถหาผ้าตามซอกหลืบตู้ที่มองไม่เห็นมาแมทชิ่งกะเสื้อที่เราคิดแบบไว้แล้วคร่าวๆ ได้พอดีอะไรแบบนี้่.... ^^
ฉันทำเสื้อผ้าตุ๊กตา อีกอันที่มักได้ผลคือจับตุ๊กตามาแก้ผ้ายืนเรียงๆกันบนโต๊ะทำงาน สายตาเว้าวอนของพวกนางที่มองมาราวกับจะบอกว่า แม่จ๋านู๋ไม่มีเสื้่อผ้าใส่ ตัดชุดใหม่ให้นู๋ที นู๋ไม่อยากโป๊พลีสสสสส....ออกแนวเว้าวอนเอื้ออาทรแบบนี้บางทีก็กระตุ้นไอเดียได้จริงๆนะ ....
วันนี้ฉันนั่งรื้อผ้าจากกล่องที่เก็บเศษผ้าที่ชอบๆไว้ เจออยู่ผืนนึงเป็นผ้าญี่ปุ่น สีฟ้าลายดอกไม้น่ารัก ขนาดสักหนึ่งควอเตอร์ได้ ลองเอามาขึ้นแบบเสื้อให้เด็กโย่ดูก็น่ารักดี หาลูกไม้กะดอกไม้ริบบิ้นมาแต่งๆ โอเคได้แบบใหม่แระ ....แต่ปัญหาคือผ้ามันดันมีน้อยทำได้ไม่กี่ตัวนี่สิ ทำไงดีหว่า?
.....มองผ้าแล้วรู้สึกคุ้นๆตะหงิดๆ ลายนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหน เหลือบไปมองที่ตู้ผ้าเลยถึงบางอ้อว่า จริงๆ เรามีผ้าแบบนี้ผืนเบ้อเริ่มอีกผืนเพียงแต่คนละสีกัน ซึ่งผ้าในตู้นี้เห็นมานานแล้วแต่มองผ้าแล้วคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร แต่พอเอาอีกสีมาทำดันคิดออก บางทีก็ไม่เข้าใจความบื้อของตัวเองเหมือนกันฮ่ะ....^^'
สรุปงานวันนี้เลยได้ชุดเด็กโย่แบบใหม่มา 1 แบบ เย็บสีฟ้าเสร็จไปแล้ว เหลือสีชมพูยังไม่ได้เย็บ เด๋วพรุ่งนี้ลงมือต่อ แฮ่!
ด้วยความต้อแต้ หมดกำลังใจ เมื่อวานเลยใช้เวลาอีกหนึ่งวันไปกับการนั่งดูอะไรขำๆในเน็ตไปเรื่อยเปื่อย.....
พอตกเย็นก็สำนึกได้ว่า แทนที่จะเสียเวลาที่ทำงานไม่สำเร็จไปแค่ 2 วัน แต่กลับเสียเพิ่มอีกวันรวมเป็น 3 เพียงเพราะไม่สามารถรักษาความปกติในจิตใจไว้ได้.....เฮือกกก!
เช้าวันนี้เลยเรียกสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง ละทิ้งความเฟลหรือความพยายามอยากที่จะทำชุด SD ให้สำเร็จไปก่อน ...ดันทุรังไปก็เท่านั้น หากยังคิดไม่ออกก็สมควรไปทำอย่างอื่นก่อน...
การเป็นคนทำงานที่บ้านบางทีก็ทำให้เราซ้ำซากจำเจ ด้วยว่าไม่ค่อยได้ออกไปพบเห็นอะไรใหม่ๆ ที่จะมาสร้างสรรค์ไอเดียในการทำงานได้...ฉันเลยต้องคิดค้นวิธีกระตุ้นไอเดียในแบบของตัวเองเพื่อความอยู่รอด แฮ่!...
ในเมื่อเราพาตัวเองออกไปเจอสิ่งแวดล้อมใหม่ๆไม่ได้ถ้างั้นก็สร้างสิ่งแวดล้อมใหม่ๆในบ้านเสียเลยเส่ะ!
จากประสบการณ์ หากคิดจนหัวแตกแล้วก็คิดไม่ออก ฉันจะสร้างสภาพแวดล้อมของตัวเองให้เอื้อต่อการเริ่มต้นใหม่อยู่เสมอ....เช่นเก็บกวาดโต๊ะใหม่ งานเก่าที่ทำค้างไว้ สุมๆกองๆอยู่บนโต๊ะก็เคลียร์ให้เรียบ กองอยู่ตรงนี้มาสามวันแล้วคิดยังไงก็ไม่ออก งั้นก็เก็บใส่กล่องไว้ก่อน เคลียร์โต๊ะทำงานให้สะอาดเรี่ยม เหมือนเคลียร์ความคิดเก่าๆเดิมๆในหัวออกไปซะ แล้วเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ ...บางทีก็เลยเถิดไปถึงขั้นเก็บกวาดเช็ดถูบ้าน จับหมาอาบน้ำ ออกไปถอนหญ้าในสวนฯลฯ ....คือมันอาจดูว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกันสักหน่อย แตร่ๆๆๆๆ การได้ออกกำลังอย่างน้อยก็ช่วยให้เรารู้สึกกระปรี้กระเปร่า เลือดไหลเวียน สมองปลอดโปร่ง มีกำลังวังชาในการทำงานขึ้นมาได้นะแจ๊ะ .....
อีกอันที่มักได้ผลคือปฏิบัติการรื้อผ้าในตู้ผ้าออกมาพับใหม่ ถ้าใครมาเห็นคงคิดว่าอีนี่บ้า โรคจิตย้ำคิดย้ำทำผ้ามันก็อยู่ในตู้ดีๆไปรื้อม้นทำไม ฮ่าๆๆ แต่ขอบอกว่ามันเวิร์คเจรงๆ รื้อผ้ามาพับ เปลี่ยนที่วางใหม่ เอาอันนู้นมาวางตรงนี้ ผืนนี้มาวางตรงนั้น เปลี่ยนที่อยู่ให้มัน การจัดตู้ผ้าใหม่ทำให้เราได้มุมมองใหม่ๆด้วย บางทีผ้าผืนเก่าที่เราเห็นจากมุมด้านหน้าเล็กๆด้านเดียว เมื่อรื้ออกมาเห็นทั้งผืนก็ได้มุมมองใหม่ทำให้คิดอะไรออก หรือไม่ก็เจอผ้าที่เราลืมไปแล้วว่าเคยมี หรือสามารถหาผ้าตามซอกหลืบตู้ที่มองไม่เห็นมาแมทชิ่งกะเสื้อที่เราคิดแบบไว้แล้วคร่าวๆ ได้พอดีอะไรแบบนี้่.... ^^
ฉันทำเสื้อผ้าตุ๊กตา อีกอันที่มักได้ผลคือจับตุ๊กตามาแก้ผ้ายืนเรียงๆกันบนโต๊ะทำงาน สายตาเว้าวอนของพวกนางที่มองมาราวกับจะบอกว่า แม่จ๋านู๋ไม่มีเสื้่อผ้าใส่ ตัดชุดใหม่ให้นู๋ที นู๋ไม่อยากโป๊พลีสสสสส....ออกแนวเว้าวอนเอื้ออาทรแบบนี้บางทีก็กระตุ้นไอเดียได้จริงๆนะ ....
วันนี้ฉันนั่งรื้อผ้าจากกล่องที่เก็บเศษผ้าที่ชอบๆไว้ เจออยู่ผืนนึงเป็นผ้าญี่ปุ่น สีฟ้าลายดอกไม้น่ารัก ขนาดสักหนึ่งควอเตอร์ได้ ลองเอามาขึ้นแบบเสื้อให้เด็กโย่ดูก็น่ารักดี หาลูกไม้กะดอกไม้ริบบิ้นมาแต่งๆ โอเคได้แบบใหม่แระ ....แต่ปัญหาคือผ้ามันดันมีน้อยทำได้ไม่กี่ตัวนี่สิ ทำไงดีหว่า?
.....มองผ้าแล้วรู้สึกคุ้นๆตะหงิดๆ ลายนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหน เหลือบไปมองที่ตู้ผ้าเลยถึงบางอ้อว่า จริงๆ เรามีผ้าแบบนี้ผืนเบ้อเริ่มอีกผืนเพียงแต่คนละสีกัน ซึ่งผ้าในตู้นี้เห็นมานานแล้วแต่มองผ้าแล้วคิดไม่ออกว่าจะทำอะไร แต่พอเอาอีกสีมาทำดันคิดออก บางทีก็ไม่เข้าใจความบื้อของตัวเองเหมือนกันฮ่ะ....^^'
สรุปงานวันนี้เลยได้ชุดเด็กโย่แบบใหม่มา 1 แบบ เย็บสีฟ้าเสร็จไปแล้ว เหลือสีชมพูยังไม่ได้เย็บ เด๋วพรุ่งนี้ลงมือต่อ แฮ่!
ความคิดเห็น