Dailay me : 8 November 2014 สั้นเสมอหู!
เมื่อวานตัดสินใจไปตัดผมเพราะรำคาญผมยาวรุงรังของตัวเองมานานแล้ว เป็นคนไม่ชอบสระผม ไม่ชอบหวีผม เลยรู้สึกมาตลอดว่าไม่เหมาะกับผมยาวเอาเสียเลย จริง ๆ ตัดผมซอยสั้นมาตลอดตั้งแต่สมัยทำงานแล้ว แต่หลังๆพอเริ่มอายุมากขึ้น รู้สึกนอยด์แก้มย้อยๆของตัวเองเลยไม่กล้าซอยผมสั้นอยู่หลายปี คิดเอาเองว่าไว้ผมยาวแล้วให้ผมมาปรกๆแก้มไว้น่าจะช่วยพรางอะไรได้บ้าง ^^'
จำได้ว่าไว้ผมยาว(ประมาณบ๊อบประบ่า)มาได้ 4-5 ปีแล้ว รำคาญม๊ากกกแต่จำยอม เอาจนเมื่อหลายเดือนก่อนเริ่มรู้สึกว่า เฮ้ย! ทำไมเราต้องแคร์สายตาคนอื่นด้วยฟร่ะ (เพิ่งคิดได้) ฮ่าๆๆ ถ้าเราชอบผมสั้นไว้แล้วมีความสุขจะไปแคร์ทำไมกับรูปหน้ากลมๆแก้มป่องๆย้อยๆของตัวเอง ต้องขอบอกว่าคิดหน่ะคิดได้นานแล้วแต่พอจะลงมือทำจริงๆมันลังเล กว่าจะตัดใจฉับได้ใช้เวลานานมากเพราะบอกกงๆว่ายังแคร์สายตาคนข้างนอกอยู่บ้าง ฮ่าๆๆ
หลังจากตกผลึกได้แล้วและถือเอาความสุขความสบายใจของตัวเองเป็นหลัก ช่างแม่งสายตาคนอื่น เมื่อวานเลยได้ฤกษ์ไปตัดเสียที ^^
ไม่ได้เตรียมทรงอะไรไปให้ช่างเลย ไปถึงก็ขอเค้าดูรูปในร้านที่มีแล้วก็จิ้มๆว่าเอาทรงนี้แหละ ^^'
ก่อนไปก็หาข้อมูลร้านพาร์แอนด์บอมม์เกี่ยวกับช่างตัดเกาหลี ไล่ดูหน้าดูชื่อแล้วไปสะดุดกับ อ.จีฮุน เป็นชายหนุ่มหน้าตาเกาหลี ดูสบายๆไม่ซีเรียส ดูใส่ใจกับการแต่งตัวไม่มากไม่น้อยเกินไป แสดงว่าละเอียดและปราณีตพอควร(คิดเอง) ไปไล่ค้นดูโปรไฟล์อีกนิด แกเป็นมือตัดผมเปลี่ยนลุคที่มีชื่อพอควรของร้านนี้ มีดาราไปตัดด้วยส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย เลยตัดสินใจเลือกช่างคนนี้แหละ อยากได้สั้นๆ สบายๆไม่เยอะแบบผู้ชาย ประมาณสระผมแล้วไม่ต้องหวี ไม่ต้องไดร์ ไม่ต้องเซ็ท สะบัดหัวสองทีใส่เสื้อผ้าได้เลย คนนี้น่าจะตอบโจทย์ ...เป็นวิธีการเลือกช่างที่ไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่าง ฮ่าๆๆ
ตัดออกมาถามว่าถูกใจมากมั้ย ก็ไม่ถึงขนาดโอ้ววเลิฟเลยอะไรแบบนั้น ก็กลางๆ พอประมาณ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีแล้วใอ้ความสุขที่พุ่งสูงๆ กับความผิดหวังต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ความรู้สึกสุขทุกข์ของชีวิตตัวเองตอนนี้ถ้าเป็นกราฟก็เป็นเส้นตรงๆอยู่กลางๆ ถ้าจะพุ่งขึ้นบ้างก็เป็นเนินเตี้ยๆ เวลาลงก็เป็นหลุมตื้นๆอะไรแบบนั้น
ความที่ไม่ได้คาดหวังหรือซีเรียส ทรงอะไรก็ไม่ได้เตรียม มันเลยไม่มีอะไรจะมาเฟล แค่อยากได้สั้นและพอจะเข้ากับรูปหน้า ซึ่งผลที่ออกมาก็สั้นสมใจ เซ็ทแล้วก็ดูเกาหลีญี่ปุ่นหน่อยๆ ถ้าไม่ได้เซ็ทออกแนวเด็กป.4 สั้นเสมอติ่งหูและหน้าม้า ฮ่าๆๆ ตลกดีแต่ชอบเพราะมันสั้นสบายหัวมาก
ยิ่งนานวันยิ่งกระจ่างว่าเอาจริงๆ สิ่งที่เราทำลงไปทุกอย่างมันก็เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี รู้สึกมีความสุขนั่นแหละ แต่ถ้าเราเอาความสุขของเราไปฝากไว้ที่สายตาคนอื่น เราก็อาจลงเอยด้วยการทำอะไรที่คนอื่นชอบแต่ตัวเองไม่ได้ชอบ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ทำอะไรต่อมิอะไรที่ไม่จำเป็นต้องทำไปตั้งมากมาย เพื่ออะไร? เพื่อคนอื่น?!! ซ้ำร้ายยังเป็นคนอื่นที่เป็นคนแปลกหน้าเสียด้วย เพราะญาติสนิทมิตรสหายเราเค้าก็เลยจุดที่จะมาตัดสินเราจากรูปลักษณ์ภายนอกนานแล้ว เพราะงั้นจะมามัวใช้เวลาในชีวิตไปกับสิ่งเหล่านี้ทำไม ยิ่งเราตัดเรื่องนอกตัวออกไปได้มากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งรู้สึกโล่ง เบาสบาย และมีความสุขได้มากเท่านั้น
สรุปคือมันเป็นการตัดผมที่ไม่คาดหวังในทรงผม แต่แค่อยากได้ความรู้สึกโล่ง โปร่ง เบาสบาย ไม่ต้องแบกสายตาคนอื่นมาเป็นภาระแก่ตัวเอง...
......ทรงผมอาจไม่กู้ด แต่ฟีลมันกู้ด โอเคนะ... ^_^
จำได้ว่าไว้ผมยาว(ประมาณบ๊อบประบ่า)มาได้ 4-5 ปีแล้ว รำคาญม๊ากกกแต่จำยอม เอาจนเมื่อหลายเดือนก่อนเริ่มรู้สึกว่า เฮ้ย! ทำไมเราต้องแคร์สายตาคนอื่นด้วยฟร่ะ (เพิ่งคิดได้) ฮ่าๆๆ ถ้าเราชอบผมสั้นไว้แล้วมีความสุขจะไปแคร์ทำไมกับรูปหน้ากลมๆแก้มป่องๆย้อยๆของตัวเอง ต้องขอบอกว่าคิดหน่ะคิดได้นานแล้วแต่พอจะลงมือทำจริงๆมันลังเล กว่าจะตัดใจฉับได้ใช้เวลานานมากเพราะบอกกงๆว่ายังแคร์สายตาคนข้างนอกอยู่บ้าง ฮ่าๆๆ
หลังจากตกผลึกได้แล้วและถือเอาความสุขความสบายใจของตัวเองเป็นหลัก ช่างแม่งสายตาคนอื่น เมื่อวานเลยได้ฤกษ์ไปตัดเสียที ^^
ไม่ได้เตรียมทรงอะไรไปให้ช่างเลย ไปถึงก็ขอเค้าดูรูปในร้านที่มีแล้วก็จิ้มๆว่าเอาทรงนี้แหละ ^^'
ก่อนไปก็หาข้อมูลร้านพาร์แอนด์บอมม์เกี่ยวกับช่างตัดเกาหลี ไล่ดูหน้าดูชื่อแล้วไปสะดุดกับ อ.จีฮุน เป็นชายหนุ่มหน้าตาเกาหลี ดูสบายๆไม่ซีเรียส ดูใส่ใจกับการแต่งตัวไม่มากไม่น้อยเกินไป แสดงว่าละเอียดและปราณีตพอควร(คิดเอง) ไปไล่ค้นดูโปรไฟล์อีกนิด แกเป็นมือตัดผมเปลี่ยนลุคที่มีชื่อพอควรของร้านนี้ มีดาราไปตัดด้วยส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย เลยตัดสินใจเลือกช่างคนนี้แหละ อยากได้สั้นๆ สบายๆไม่เยอะแบบผู้ชาย ประมาณสระผมแล้วไม่ต้องหวี ไม่ต้องไดร์ ไม่ต้องเซ็ท สะบัดหัวสองทีใส่เสื้อผ้าได้เลย คนนี้น่าจะตอบโจทย์ ...เป็นวิธีการเลือกช่างที่ไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่าง ฮ่าๆๆ
ตัดออกมาถามว่าถูกใจมากมั้ย ก็ไม่ถึงขนาดโอ้ววเลิฟเลยอะไรแบบนั้น ก็กลางๆ พอประมาณ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีแล้วใอ้ความสุขที่พุ่งสูงๆ กับความผิดหวังต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ความรู้สึกสุขทุกข์ของชีวิตตัวเองตอนนี้ถ้าเป็นกราฟก็เป็นเส้นตรงๆอยู่กลางๆ ถ้าจะพุ่งขึ้นบ้างก็เป็นเนินเตี้ยๆ เวลาลงก็เป็นหลุมตื้นๆอะไรแบบนั้น
ความที่ไม่ได้คาดหวังหรือซีเรียส ทรงอะไรก็ไม่ได้เตรียม มันเลยไม่มีอะไรจะมาเฟล แค่อยากได้สั้นและพอจะเข้ากับรูปหน้า ซึ่งผลที่ออกมาก็สั้นสมใจ เซ็ทแล้วก็ดูเกาหลีญี่ปุ่นหน่อยๆ ถ้าไม่ได้เซ็ทออกแนวเด็กป.4 สั้นเสมอติ่งหูและหน้าม้า ฮ่าๆๆ ตลกดีแต่ชอบเพราะมันสั้นสบายหัวมาก
ยิ่งนานวันยิ่งกระจ่างว่าเอาจริงๆ สิ่งที่เราทำลงไปทุกอย่างมันก็เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี รู้สึกมีความสุขนั่นแหละ แต่ถ้าเราเอาความสุขของเราไปฝากไว้ที่สายตาคนอื่น เราก็อาจลงเอยด้วยการทำอะไรที่คนอื่นชอบแต่ตัวเองไม่ได้ชอบ กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ทำอะไรต่อมิอะไรที่ไม่จำเป็นต้องทำไปตั้งมากมาย เพื่ออะไร? เพื่อคนอื่น?!! ซ้ำร้ายยังเป็นคนอื่นที่เป็นคนแปลกหน้าเสียด้วย เพราะญาติสนิทมิตรสหายเราเค้าก็เลยจุดที่จะมาตัดสินเราจากรูปลักษณ์ภายนอกนานแล้ว เพราะงั้นจะมามัวใช้เวลาในชีวิตไปกับสิ่งเหล่านี้ทำไม ยิ่งเราตัดเรื่องนอกตัวออกไปได้มากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งรู้สึกโล่ง เบาสบาย และมีความสุขได้มากเท่านั้น
สรุปคือมันเป็นการตัดผมที่ไม่คาดหวังในทรงผม แต่แค่อยากได้ความรู้สึกโล่ง โปร่ง เบาสบาย ไม่ต้องแบกสายตาคนอื่นมาเป็นภาระแก่ตัวเอง...
......ทรงผมอาจไม่กู้ด แต่ฟีลมันกู้ด โอเคนะ... ^_^
ความคิดเห็น