หน้ากากผีเสื้อสมุทรทะเลอันดามันฉันรักเธอ...

เมื่อสองสามวันก่อนได้ดูรายการ The Mask Singer Project A แล้วเกิดความประทับใจ ในกลุ่ม Marine war มีหน้ากากผีเสื้อสมุทรทะเลอันดามัน ซึ่งซ้ำกับหน้ากากผีเสื้อสมุทรในซีซั่นแรกที่เสนาหอยเป็นผู้ใส่

ตอนท้ายรายการหน้ากากผีเสื้อสมุทรฯถูกเปิดหน้ากากและเกิดการเซอร์ไพร้ส์เพราะผู้ที่อยู่ภายใต้หน้ากากคืออุ้ม ลักขณา อดีตคนเคยถูกเสนาหอยแอบรัก  

เดาว่าอุ้ม มาเซอร์ไพร้ส์เสนาหอย และผลคือคนทั้งประเทศก็เซอร์ไพร้ส์ไปกับพวกเขาด้วย...

ยอมรับว่าตอนแรกๆที่รับรู้ข่าว เสนาหอยตามจีบอุ้ม ลักขณา สิ่งที่คิดคือ ก็ผู้ชายอ่ะนะ...ก็คงจะหื่น...อยากได้ฯลฯ 

คิดงี้จริงๆ เพราะตัดสินจากภาพลักษณ์ภายนอกทั้งของเสนาหอยและอุ้ม ลักขณาล้วนๆ ไม่มีความรู้อื่นเจือปน...

เสนาหอยตามจีบอุ้ม เร่งลดน้ำหนัก ลงทุนเปลี่ยนแปลงตัวเองออกกำลังกายสร้างซิกแพคเพื่อให้ฝ่ายหญิงสนใจแต่ก็ไม่เป็นผล....คนในแวดวงบันเทิงก็เม้าส์มอยเรื่องนี้กันในเชิงขบขัน แซวกันอำกันเป็นที่สนุกสนาน 

จนในที่สุดก็มีข่าวว่าอุ้มได้เลือกคบหากับชายหนุ่มนอกวงการคนหนึ่ง และเสนาหอยก็อกหักรักคุดไปตามระเบียบ ฝ่ายหญิงก็เพิ่งจะเข้าพิธีแต่งงานไปเมื่อไม่กี่วันก่อนที่จะมาออกรายการ

การมาของอุ้มลักขณาภายใต้หน้ากากเดียวกับเสนาหอยจึงเป็นเรื่องเซอร์ไพร้ส์มากๆ ตามมาด้วยคำถามว่า 

"เหยยยยยกล้าเล่นขนาดนี้เลยเหรอ?....."

ในโซเชี่ยลมีเดี่ยต่างวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ หลังรายการจบ 

ถ้อยคำที่ฝ่ายหญิงพูด อากัปกิริยาของเสนาหอยที่ถึงจะมีรอยยิ้มแต่ถ้าใครสังเกตุจะเห็นว่าเค้ามีน้ำตาคลอๆอยู่ตลอดจนกระทั่ง selfie คู่กันท้ายรายการ 

แน่นอนเรื่องนี้เปราะบาง แต่ ณ จุดนี้เรานับถือฝ่ายชายอย่างมากในความเป็นมนุษย์ ความแมน ความยอมรับ และความรักที่แท้จริงที่เขามีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง

ใครหลายคนอาจจะวิพากษ์ว่าเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมที่รายการเอาชีวิตจริงมาล้อเล่น  และสงสารเสนาหอยที่ต้องกล้ำกลืนกับความรู้สึกนี้บนเวที แต่เรากลับไม่ได้มองจุดนั้น...

เรามองว่าเรื่องนี้ควรถูกนำเสนอ และมั่นใจว่ารายการรู้ดีถึงความรู้สึกดีที่มีต่อกันของทั้งสองฝ่ายถึงได้กล้าเล่น...

รายการเป็นฝ่ายจัดฉากเพื่อเซอร์ไพร้ส์ แต่คำพูดและสิ่งที่ทั้งสองแสดงออกบนเวทีมันเรียลมากๆ  โดยเฉพาะสิ่งที่ออกจากปากเสนาหอยมันกระตุ้นให้เราได้คิด... 

ความรักคืออะไร?   

ถ้าความรักคือการได้ครอบครองและต้องได้สมหวัง ทำไมคนที่ผิดหวังอย่างเสนาหอยจึงยังมีความรักและความรู้สึกที่ดีมากมายให้แก่อีกฝ่ายจวบจนบัดนี้ ทั้งๆที่เขาไม่มีโอกาสได้ครอบครองแล้ว 

ดูแล้วมันสะท้อนใจเพราะช่วงหลังๆ เรามักได้ยินข่าวหึงหวงที่เลยเถิดไปจนถึงฆ่ากันตายมากมายบนหน้าหนังสือพิมพ์ 

ร้อยทั้งร้อยเป็นความรักที่ไม่สมหวัง ถูกทิ้ง ถูกบอกเลิก 

และคิดว่า "ในเมื่อกูไม่ได้ครอบครอง ก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะได้!..."  เลยหยิบยื่นความตายให้กับอีกฝ่าย...

เมื่อไหร่กันนะที่สังคมเราเริ่มคุ้นชินกับการที่ความตายเป็นจุดจบของอาการอกหัก?

  

เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนเพิ่งได้นั่งดูหนังวัยรุ่นเรื่องหนึ่งซึ่งน่าจะออกฉายเมื่อนานมาแล้ว  

พอดีช่องเขาเอามารีรันฉายให้ดู 

หนังเกี่ยวกับชีวิตรักของวัยรุ่นหลากหลายช่วงวัย  ตั้งแต่มัธยมต้นจนถึงวัยทำงาน 

วัยมัธยมต้นก็เป็นการแข่งขันการจีบสาวของเพื่อนรักนักจีบ 2 คน จนเริ่มบาดหมางกัน แย่งชิงกันแบบเด็กๆ แต่ท้ายที่สุดเมื่อต้องเลือกเขาทั้งสองก็เลือกมิตรภาพไม่ใช่ผู้หญิง จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเพราะก็ยังเด็กด้วยกันทั้งสามคน ต่างคนต่างดำเนินชีวิตไปตามวัย วันหนึ่งที่ความรู้สึกเจ็บปวดมันจางหายไปพวกเขาก็มองเรื่องนี้เป็นเรื่องขำขันที่จะถูกหยิบยกขึ้นมาพูดคุยอำกันเล่นในเวลาที่ต้องมาเจอกันอีกครั้ง หรืองานเลี้ยงรุ่นโรงเรียนเก่า...

วัยมหาวิทยาลัย เป็นเรื่องของเพื่อนที่แอบรักเพื่อน แต่ฝ่ายหญิงเค้าไม่เอาด้วย หนังทำออกมาได้เจ็บปวดและโคตรสงสารฝ่ายชายมากๆที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ฝ่ายหญิงสนใจ แต่มันเป็นความครีเอทและโรแมนติกที่แทบไม่มีค่าอะไรเพราะอีกฝ่ายเขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้นด้วย  

แน่นอนวัยนั้นพวกเราจะเป็นพวกซาดิสม์ ยิ่งอกหักยิ่งเจ็บปวดยิ่งตอกย้ำตัวเอง...

รู้ว่าเขาไม่รักก็ยังพยายามเพียงเพื่อจะพบกับความผิดหวังแบบเดิมๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังไม่จำ

เปิดเพลงอกหักฟังแล้วนั่งร้องไห้คนเดียวเป็นวรรคเป็นเวร  

แอบไปทำ MV ในห้องน้ำ ยืนร้องไห้เปิดฝักบัวราดหัว หรือออกไปเดินตากฝนบนถนนเหงาๆ  

หนังก็สะท้อนชีวิตคนจริงๆนั่นแหละ...ตอนวัยรุ่นพวกเราก็ทำอย่างนั้น 

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันคงจะเดินไปเขกหัวตัวเองแล้วถามว่า "มึงเป็นไรมากมั้ย?..."  ฮ่าๆๆ   

แต่ที่สุดเราก็ผ่านมันมาได้ สุดท้ายเราก็เข้าใจในสภาพและยอมรับสถานะว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนกัน  ชีวิตต้องเดินต่อไป...

การถูกปฏิเสธไม่ได้แปลว่าชีวิตเราจะต้องจบลงตรงนั้น และไม่มีใครควรต้องมาตายเพียงเพราะไม่รับรักหรือหมดรักอีกฝ่าย...

  

ยังจำคำพิพากษาของศาลฎีกาคดีสะเทือนขวัญที่ นศ.แพทย์เสริม สาครราษฎร์ฆ่าหั่นศพเจนจิรา คนรักกันได้หรือเปล่า?  

เรายังจำได้เพราะมันเป็นคำพิพากษาศาลที่อธิบายและแก้ไขความหลงผิดในเรื่องความรักของฆาตกร ได้อย่างครบถ้วนและน่าประทับใจ

   

"ที่จำเลยฎีกาว่า จำเลยถูกผู้ตายข่มเหงจิตใจอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม เพราะจำเลยกับผู้ตายมีความสัมพันธ์กันฉันคนรัก แต่ผู้ตายต้องการเลิกความสัมพันธ์กับจำเลยไปมีรักกับผู้ชายคนใหม่ จำเลยจึงบันดาลโทสะฆ่าผู้ตายนั้น เห็นว่า ความรักเป็นสิ่งที่เกิดจากใจไม่อาจบังคับกันได้ ความรักที่แท้จริง คือ ความปรารถนาดีต่อคนที่ตนรักความยินดีที่คนที่ตนรักมีความสุข การให้อภัยเมื่อคนที่ตนรักทำผิด และการเสียสละความสุขของตนเพื่อความสุขของคนที่ตนรัก จำเลยปรารถนาจะยึดครองผู้ตายเพื่อความสุขของจำเลยเอง เมื่อไม่สมหวังจำเลยก็ฆ่าผู้ตาย เป็นความผิดและการกระทำที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ของจำเลยโดยฝ่ายเดียว มิได้คำนึงถึงจิตใจและความรู้สึกของผู้ตาย หาใช่ความรักไม่" 

Anyway, ย้อนกลับมาที่เรื่องเสนาหอยและอุ้ม ลักขณา  

เราว่ามันดีมากที่รายการนำเสนอเรื่องราวดีๆ ระหว่างคนสองคนที่ไม่ได้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งด้วยกัน ....และมันก็ไม่ต้องมีใครตาย ไม่เกลียดกัน ไม่มีใครเสียจริตจนต้องไปทำสิ่งเลวร้ายในชีวิตเพื่อประชดรัก

พี่หอยยังคงมีชีวิตต่อไป ทำงาน มีอารมณ์ขัน ความไม่สมหวังไม่สามารถทำร้ายเค้าได้ตราบใดที่เขามีทัศนคติที่ถูกต้องแบบนี้... 

อุ้มเองก็ไม่ได้มีหน้าที่อะไรที่ต้องมารับผิดชอบความไม่สมหวังของอีกฝ่าย เพราะมันไม่ผิดอะไรที่เราจะไม่ได้รักใครสักคนในแบบที่เค้าต้องการ...คนไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่...

เราต้องไม่สับสนระหว่างความรู้สึกดีๆที่เรามีให้ต่อคนๆหนึ่ง มันต้องชัดเจนว่านี่ไม่ใช่ความรักในแบบที่เราอยากจะใช้ชีวิตคู่แต่งงานด้วย มันเป็นความรักในแบบพี่น้อง ในแบบเพื่อนกัน ในแบบที่มนุษย์คนหนึ่งมีต่อมนุษย์คนหนึ่ง ซึ่งเอาจริงๆเราว่ามันยิ่งใหญ่กว่าแบบแรกด้วยซ้ำ... 

เราเห็นมาเยอะแล้ว คนที่ยอมลงเอยกับอีกฝ่ายเพียงเพราะสงสาร และต้องทนใช้ชีวิตอยุ่ด้วยกันแล้วก็สับสนตัวเองจนทำให้เกิดปัญหาครอบครัวตามมาภายหลัง  เพราะพวกเขาไม่ชัดเจนและสับสน แยกแยะไม่ได้ว่าความรู้สึกที่เขามีต่ออีกฝ่ายมันคืออะไร ระดับไหนและอย่างไร...

เรารู้สึกขอบคุณรายการ The Mask Singer Project A ที่นำเสนออะไรแบบนี้ ในเวลาแบบนี้... 

เราว่ามันมีประโยชน์มากกว่าโทษ  แน่นอนมันอาจกระทบกับความรู้สึกบางอย่างในใจทั้งเสนาหอยและคนดูที่มีอารมณ์ร่วมเพราะมีประสบการณ์เดียวกัน แต่เชื่อเถอะว่าสิ่งที่รายการนำเสนอและอยากให้ผู้ชมอย่างเรารับรู้ เป็นมุมและข้อคิดดีๆ ที่จะช่วยให้คุณผ่านวันอันเจ็บปวดนี้ได้ และเริ่มมองมันใหม่ด้วยความเข้าใจอย่างแท้จริง 

เรื่องนี้เริ่มต้นจากความรักที่ไม่แฮปปี้เอนดิ้ง แต่เอนดิ้งลงแบบแฮปปี้จริงๆนะ ....